1992-ci il fevralın 25-dən 26-na keçən gecə atam, anam, bacılarım Xədicə, Təzəgül, Lətafət, qızlarım Vüsalə, Xəyalə və qardaşım oğlu Ruslanla birlikdə Xocalını tərk etdik. Meşəyə qaçdıq ancaq atam, anam və bacım Lətafət orada həyatlarını itirdilər. 4 gün boyunca meşədə gizləndik. Sonra Pircamal kəndi yaxınlığında ermənilər tərəfindən əsir götürülərək 300 Xocalı sakini ilə birlikdə tövlədə saxlanıldıq. Əsir altında olduğumuz zaman silahlı erməni əsgərləri Faiq Əliməmmədovu və İsmayılı öldürdülər. Ermənilər bizi pulemyot lüləsi və dəyənəklərlə döyür, ac saxlayırdılar. Bir gün sonra biz azad edildik.